Το ακούτε για πρώτη φορά.... Και ας το τρώει ο μισός πλανήτης.
Το έφαγα στην Κύπρο δεν το ήξερα ..... ( ο άνδρας είναι από την Κύπρο)
να σκεφτείτε ότι τον πρώτο χρόνο που έμενα εκεί.. μέρα πάρα μέρα έτρωγα Κολοκάσι.....
Το κολοκάσι είναι βολβός σαν την πατάτα ή τη σελινόριζα, έχει χοντρή φλούδα σε καφετί χρώμα και κωνικό σχήμα (οι ΝοτιοΚορεάτες το λένε “το αυγό από τη γη“) και ίσως στη γεύση ταιριάζει περισσότερο με την γλυκοπατάτα. Όταν αφαιρούμε τη φλούδα το εσωτερικό του είναι λευκό, αρκετά σκληρό το οποίο μαλακώνει όταν το βράζουμε ή το τηγανίζουμε.
Είναι πολύ θρεπτικό, πλούσιο σε βιταμίνες Β6, C, E και σε μαγνήσιο, φώσφορο και κάλιο. Τα φύλλα του τα οποία επίσης τρώγονται είναι μια καλή πηγή βιταμινών Α και C και περιέχουν περισσότερη πρωτεΐνη από τους βολβούς. Όμως τόσο οι βολβοί όσο και τα φύλλα δεν πρέπει να καταναλώνονται ωμά γιατί περιέχουν κάποιες τοξικές ουσίες οι οποίες καταστρέφονται μόνο κατά το μαγείρεμα. Το κολοκάσι κάνει καλό στην πίεση και στις καρδιοπάθειες ενώ είναι πολύ περισσότερο εύπεπτο από την πατάτα γιατί οι κόκκοι αμύλου που περιέχει είναι δέκα φορές μικρότεροι από εκείνους της πατάτας.
Ευδοκιμεί κάτω από τη γη σε υγρά και ζεστά κλίματα και καλλιεργείται για 14 μήνες μέσα στο χώμα όπως η πατάτα. Επίσης καλλιεργείται πολύ εύκολα. Κόβεις ένα κομμάτι από το πάνω μέρος του και το φυτεύεις. Το φυτό ανήκει στο γένος του ηλίανθου και βγάζει μεγάλα, όμορφα πράσινα φύλλα τα οποία συχνά αναφέρονται και ως “αυτιά ελέφαντα” εφόσον φτάνουν 1-2 μέτρα σε μήκος. Στην Κύπρο το καλλιεργούν και σαν καλλωπιστικό φυτό. Στο Νεπάλ τα χρησιμοποιούν επίσης σαν αυτοσχέδιες ομπρέλες σε ξαφνική βροχή.
Το κολοκάσι λέγεται πως κατάγεται από την Νοτιοανατολική Ασία, συγκεκριμένα από την ανατολική Ινδία και το Μπαγκλαντές ενώ έρευνες δείχνουν πως η καλλιέργειά του ξεκίνησε γύρω στο 5.000 π. Χ. Είναι ιδιαίτερα διαδεδομένο σε χώρες της Ασίας, της Αυστραλίας και της Αφρικής και συγκεκριμένα το βρίσκουμε στις κουζίνες πολλών χωρών όπως στη Βραζιλία, Χαβάη, Καραϊβική, Μαλδίβες, Νεπάλ, Φιλιππίνες, Κίνα, Ιαπωνία, Μπαγκλαντές, Ινδία, Αίγυπτο, Λίβανο, Ταϊλάνδη, Νιγηρία, Γκάνα, Καμερούν, Τουρκία (νότια) , Βιετνάμ, Νότια Κορέα και Πολυνησία. Στις πιο κοντινές μας περιοχές το συναντάμε στην Κύπρο και από την Ελλάδα, μόνο στην Ικαρία. Από την υπόλοιπη Ευρώπη, το βρίσκουμε στην Ισπανία και συγκεκριμένα στα Κανάρια Νησιά.
Οι Ικαριώτες το βράζουν για δύο ώρες και το κάνουν σαλάτα ή μαγειρευτό με φασόλια. Οι Αιγύπτιοι το μαγειρεύουν με μοσχάρι και σκόρδο ενώ στην Ινδία με αρνί αλλά και ως συνοδευτικό σε πολλά πιάτα με πράσινες καυτερές πιπεριές, κρεμμύδι και ντομάτα ή με ρύζι ή με καυτερό κάρυ και γαρίδες. Στο Λίβανο το βράζουν, το κόβουν σε φέτες, το μαρινάρουν με σουμάκ και το τηγανίζουν ενώ στην Αμερική πωλείται και σαν chips.
Στην Ικαρία όπου είναι γνωστό το κολοκάσι στην Ελλάδα, λέγεται πως τους έσωσε από την πείνα κατά τη διάρκεια του Β΄Παγκόσμιου Πολέμου. Στην Ευρώπη ήταν γνωστό από τους αρχαίους Ρωμαίους και ομάγειρας Apicius αναφέρει σε βιβλίο του πολλές μεθόδους προετοιμασίας για το κολοκάσι συμπεριλαμβανομένων το βράσιμο, σάλτσες και φαγητά με κρέας ή πουλερικά. Μετά την πτώση της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας η χρήση του κολοκασιού συρικνώθηκε δραματικά στην Ευρώπη και αυτό οφειλόταν κυρίως στη μείωση των εμπορικών συναλλαγών με την Αίγυπτο που ήταν και από τους κυριότερους προμηθευτές.
Πώς καθαρίζουμε και κόβουμε το κολοκάσι:
Το κολοκάσι έχει μια ιδιατερότητα κατά το καθάρισμα και το κόψιμο. Δεν το πλένουμε εξωτερικά παρά μόνο το καθαρίζουμε καλά με χαρτί κουζίνας ή με μια βρεγμένη πετσέτα και στη συνέχεια αφαιρούμε τη φλούδα κόβοντάς τη με το μαχαίρι.Δεν το πλένουμε γιατί βγάζει ένα γλοιώδες υγρό που δεν είναι ευχάριστο. Στη συνέχεια το κόβουμε σε κύβους μπήγοντας την μύτη του μαχαιριού μέσα στη σάρκα του και το στριφογυρίζουμε μέχρι να κοπεί ένα κομμάτι. Εάν κοπεί αρκετά μεγάλο τότε το κόβουμε κανονικά με το μαχαίρι. Με αυτόν τον τρόπο λένε πως γίνεται πιο νόστιμο και δε λιώνει κατά το μαγείρεμα.
Υπάρχει Σε Πολλά Σούπερ Μάρκεt και στην Λαικη αγορα... και εχει συνοδευτικό φυλλαδιάκι με τις πληροφορίες .....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου